Inkwizycja, czyli w poszukiwaniu światła prawdy (rozdział 7 z 13)
|    |
| | | Przedmiot: Historia | dodano: 2003-01-05 | |
7. KRUCJATA PRZECIWKO ALBIGENSOM, CZYLI KARIERA SZYMONA DE MONTFORT.
Metody inkwizycji biskupiej niestety okazały się nieskuteczne w zwalczaniu albigensów, być może dlatego, że tolerował ich
hrabia Tuluzy Rajmund VI, choć sam nie był katarem. Klęskę poniósł zarówno Dominik de Guzman, jak i inni, chcący pokojowo
rozwiązać problem heretyków. Papież Innocenty III wielokrotnie nakłaniał hrabiego do działań przeciw heretykom, ale bez
skutku. Bardzo opieszali w tępieniu herezji okazali się też biskupi Beziers, Narbonne, Carcassonne, mimo obowiązku, jaki na
nich spoczywał. Papież w końcu w 1207 roku nałożył ekskomunikę na hrabiego Rajmunda.
W 1208 roku zamordowano legata papieskiego Piotra z Castelnau. To wydarzenie stało się punktem zwrotnym - ogłoszono krucjatę
przeciwko albigensom. Aby podnieść jej rangę i zapewnić szeroki udział możnych z okolicy, papież nadał uczestnikom takie same
przywileje i odpusty, jak krzyżowcom, wyruszającym do Ziemi Świętej.
Rajmund VI pojednał się z Kościołem i zgłosił się na wodza krucjaty, gdy odmówił tego król francuski Filip August,
zajęty wojną z Anglią, hrabiemu Tuluzy chodziło o podporządkowanie sobie zbuntowanego wasala, Rogera z Beziers. Skierował
więc krucjatę przeciw niemu, nadając jej od początku charakter polityczny. Zdobył Beziers (1209), wymordował ludność miasta,
nie oszczędzając kobiet i dzieci oraz starców w katedrze. Rajmund VI został obłożony ekskomuniką, a wodzem krucjaty
ustanowiono hrabiego Simona de Montfort - l’Aumaury z Ile-de-France. Rajmundowi VI, gdy chciał się pojednać z
Kościołem, postawiono warunki: zwolnić wszystkich żołnierzy, wypędzić heretyków, zburzyć twierdze, dać krzyżowcom swobodny
pobyt w hrabstwie Tuluzy, a samemu udać się jako krzyżowiec do Ziemi Świętej. Odrzucił te warunki, wtedy krzyżowcy Montforta
zdobyli Tuluzę i cały kraj. Legaci papiescy współdziałali z wodzem krucjaty i uzyskali od niego w statucie z Pamiers (1212)
zapewnienie Kościołowi wolności i ustanowienie nowego ładu w kraju, co oznaczało likwidację herezji siłą. Papież potępił
ekscesy krzyżowców, dostrzegając w ich walkach rozgrywki polityczne między rycerstwem północnej Francji a rycerstwem
południowej Francji, lecz na soborze laterańskim czwartym (1215) uznano hrabstwo Tuluzy za lenno Montforta, rok później
przyjął też król francuski Filip August hołd lenny od niego."
Zarówno pierwsza krucjata (1209 - 1212) przeciwko albigensom, jak i druga (1218 - 1219), zakończona pokojem paryskim
nie przyniosły pożądanych przez papieża skutków, zmieniły się w regularną wojnę między feudałami. Trzecia (1225 -
1229), kierowana tym razem przez króla Francji Ludwika VIII zapewniła dynastii Kapetyngów władzę na południu Francji. Po
śmierci króla krucjata miała wodza w postaci legata papieskiego, który doprowadził do takiego zakończenia sprawy, jakiego
chciał papież. |
| Komentarz/uwagi/znalezione błędy: |
|
MegaStats |
|
Odsłony: | | 563906 razy |
Ocena: | 5.44/10 |
Głosy: | 15 |
Oceń: |
|
|
|
|
