Sokrates (469-399 r.p.n.e.)
- był nauczycielem Platona
- głosił on absolutyzm i intelektualizm etyczny
- dobro, cnotę i szczęście utożsamiał z prawdą
- jego dewiza to: "Poznaj samego siebie"
- podkreślał świadomość własnej niewiedzy: "Wiem, że nic nie wiem"
- środki poznania to: żywy dialog, zbijanie fałszywych argumentów rozmówcy, pomoc w dochodzeniu dostępnej prawdy
- ideałem była doskonałość etyczna, racjonalizm i intelektualizm etyczny (utożsamianie szczęścia, dobra, cnoty z wiedzą o tym co dobre i złe)
- nie uważał siebie za mędrca ani za nauczyciela mądrości. Próbując odpowiedzieć na pytanie "czym jest wiedza" rozmawiał z mieszkańcami Aten często ujawniając ich niewiedzę
Platon (427-347 r.p.n.e. (Arystokles))
- był uczniem i przyjacielem Sokratesa
- stworzył pierwszy system idealizmu obiektywnego (platonizmu)
- dualizm świata:
- świat idei (idealny) - niedostępny zmysłom
- świat materialny
- jego pisma filozoficzne to "Uczta", "Państwo", "Prawa"
- funkcja poznawcza to dusza obdarzona wrodzoną wiedzą o ideach
- na podstawie swej teorii idei zbudował teorię państwa idealnego. Założył szkołę w Atenach nazwaną "Akademią od gaju Akademosa".
Arystoteles (384-322 r.p.n.e.)
- uznawany za najwybitniejszego myśliciela starożytności
- jego działalność obejmowała niemal wszystkie dziedziny wiedzy
- założył szkołę filozoficzną w Atenach
- twierdził, że każda rzecz jest bytem złożonym z materii i formy kształtującej materię
- postawił tezę o zmienności bytu i wielości form ruchu
- zapoczątkował empiryczne metody badań przyrodoznawczych
- stworzył podstawy rozwoju nauk przyrodniczych
- był rzecznikiem demokracji, stworzył naukę o państwie
- zajmował się zagadnieniami etycznycmi
- twórca "Poetyki" - rozprawy o literaturze, prawach rządzących poszczególnymi gatunkami i rodzajami literackimi
|
