1. Tautogram – utwór, w którym wszystkie słowa rozpoczynają się tą samą literą
   
2. Chronostych – utwór, w którym pewne wyróżnione graficznie litery układają się w zapisaną rzymskimi cyframi datę ważną dla treści wiersza
   
3. Wiersz wizualny – utwór przypominający kształtem graficznym jakiś przedmiot, np. obelisk, miecz, koło
   
4. Wiersze sumacyjne – sumacja to pewien rodzaj pointy, figura te polega na zebraniu na końcu utworu wszystkich motywów, które zostały do niego kolejno wprowadzone i z reguły kolejno uporządkowane według jakiegoś schematu. Powtarzając owe motywy w poincie, poeta często nadawał im odmienne znaczenie lub ukazywał je z innego punktu widzenie ("Na oczy królewny angielskiej...", Naborowski)
   
5. Akrostych – utwór poetycki, w którym pierwsze litery bądź sylaby poszczególnych wersów czytane z góry na dół tworzą osobny wyraz lub zdanie ("Na jednego", Morsztyn)
   
6. Wiersze wariacyjne – utwory, w których poeci ujmowali jakieś zagadnienie na różne sposoby tak, by za każdym razem nieco inaczej rozłożyć akcenty wypowiedzi, wykorzystać nowe rymy, słownictwo, porównania i metafory ("Item", Naborowski)
   
7. Serpentyna – charakterystyczny sposób odczytywania treści wiersza, np. wielkie litery, które układają się w imię adresatki wiersza – Matki Boskiej, należą zarówno do górnego, jak i dolnego wersu ("Miłosierdzia cnót, Twórco pokory Jedyna, Matko Maryja prosim, przyczyń się do Syna"):
   

      iłosierdzi     cnót, Twó      co pokory     edyna
M	         A	     R	          I               A
    atko Maryj      prosim, p      zyczyń  s     ę do Syn