U Kochanowskiego motyw arkadii pojawia się w pieśni Panny XII. Poeta wyraża tu pochwałę życia wiejskiego i stworzonego przez ten model typ egzystencji ludzkiej. Jest to ideał szlachcica, który prowadzi samowystarczalny pod względem materialnym tryb życia :
Oracz pługiem zarznie w ziemię;
Stąd i siebie, i swe plemię,
Stąd roczną czeladź i wszytek
Opatruje swój dobytek
Życie to przebiega w spokoju, z dala od zgiełku miejskiego, niebezpieczeństw wojennych i kłopotów kupieckich. Ideał ziemianina jest pełen aspiracji duchowych. W jego kreację wpisuje poeta pochwałę takich wartości, jak niezależność, spokój wewnętrzny, wzajemna życzliwość członków rodziny i szacunek dla starszych. Poeta eksponuje to co dla motywu arkadyjskiego jest bardzo ważne, a minowicie brak trosk materialnych i dostatnie życie bohaterów, którzy nie znają znoju pracy.
U Reja motyw arkadii pojawia się w Żywocie człowieka poczciwego Rej kreśli ideał dostatniego, pozbawionego trosk życia ziemiańskiego. Życie na wsi toczy się zgodnie z rytmem zmieniających się pór roku, jest pełne radości i zabawy. Źródłem tej radości jest praca, jednak nie jest ona zbyt ciężka.
Azaż owo nie rozkosz z żonką, z czeladką po sadkoch, po ogródkach
sobie chodzić,
szczepków naszczepić, drobne drzewka rozsadzić [...] To sobie z
oną rozkoszą nasiejesz ziółek potrzebnych, rzodkiewek, sałatek,
rzeżuszek, nasadzisz maluneczków, ogóreczków
Wreszcie, życie człowieka jest podobne do zmieniających się pór roku; a więc wiosna symbolizuje dzieciństwo i młodość, czas kształtowania się człowieka poprzez wychowanie, naukę oraz zbieranie pierwszych doświadczeń. Lato to wiek dojrzały charakteryzujący się wyborem ról w życiu rodzinnym, społecznym i politycznym. Starość to czas na podsumowanie życia i refleksje natury religijnej i moralnej.
|
