BOLESŁAW LEŚMIAN: ur. 22 stycznia 1877 w Warszawie, zm.5 listopada 1937 roku tamże, poeta, prozaik, eseista, tłumacz. Dzieciństwo i wczesną młodość spędził na Ukrainie; w Kijowie ukończył studia prawnicze. W czasie I w. św. mieszkał w Łodzi, gdzie był kierownikiem literackim Teatru Polskiego. Autor zbiorów wierszy: Sad rozstajny, Łąka, Napój cienisty, Dziejba leśna. Nie należał do żadnego z ugrupowań poetyckich dwudziestolecia międzywojennego.
" DZIEWCZYNA " - to ballada ukazująca metaforyczny obraz ludzkiego życia, marzeń, wysiłków i dążeń człowieka do celów, które nie są w stanie zapewnić satysfakcji. W optymistycznej interpretacji utworu na plan pierwszy wysuwa się czyn, działanie, które stanowi zasadniczy sens ludzkiego życia,
" DUSIOŁEK " - to stylizowana ballada w duchu romantycznym:
- analogie między utworem Leśmiana, a balladą romantyczną
- fantastyka oparta na motywach ludowych,
- gwarowe słownictwo),
- odrębność ballady Leśmiana
- dystans autora wobec przedstawionych wydarzeń,
- humorystyczne potraktowanie treści,
- komizm słowny np.: "zmajstrować Dusiołka"
- filozoficzny sens utworu stanowi myśl, że za zło i brzydotę świata odpowiedzialny jest Bóg,
" W MALINOWYM CHRUŚNIAKU " - cykl erotyków stanowiący przykład zainteresowania mikropejzażem i wprowadzenia do poezji zjawisk niekonwencjonalnych ("rdzawe guzy na liściu") oraz ukazania miłości jako doznania zmysłowego, -
" ZMORY WIOSENNE " - jest to wiersz, który aż kipi radością życia, aż tętni gorącym, rozgrzanym oddechem wiosny. Utwór pisany jest dystychem, strofą dwuwersową, każda zwrotka zawiera po dwa - trzy zdania wykrzyknikowe lub rozkazujące. Sprawia to, że całość jest niezwykle dynamiczna, zarówno od strony formy jak i treści. W wierszu bezustannie przeplata się marzenie senne z jawą, nierealność z rzeczywistością. Jest maj, cały las aż faluje od gorąca. Jest również pora budzenia się uczuć, powietrze pełne jest zapowiedzi miłości, kochania, rozkoszy.
|
