Ojczyzna, to dom, miejsce zamieszkania każdego człowieka. Tu właśnie się urodziłem, mieszkam tu i wiążę z tym krajem wspomnienia i nadzieje. Jestem przywiązany do miejsca i okolicy, w której mieszkam. Tu mam przyjaciół, tu jest moja szkoła. Czuję respekt, gdy słyszę słowo Polska i choćbym był daleko, wiem, że to jest mój kraj, moja ojczyzna. Czuję wzruszenie i dumę, gdy ucząc się historii poznaję moich rodaków, którzy walczyli o niepodległość. Wielu z nich umarło, abyśmy mogli żyć w państwie wolnym i uczyć się w polskich szkołach. Czuję sie Polakiem ponieważ, gdy widzę flagę narodową, przypominam sobie, co oznaczają kolory w niej zawarte: biel-pokój i czyste serce, czerwień-krew wylaną przez naszych rodaków w walce o niepodległość. Naród jest wspólnotą ludzi, których wiele łączy: język, kultura, historia i tradycja. Jesteśmy Polakami, mówimy po polsku, mieszkamy w państwie, które nazywa się Rzeczpospolita Polska, uczymy się historii Polski i pielęgnujemy nasze narodowe tradycje. Tworzymy więc jeden naród, mamy wspólną historię, nasi dziadkowie walczyli o to, aby Polska była krajem wolnym i niepodległym. Łączy nas wspólna tradycja i religia. Z szacunkiem obchodzimy nasze święta narodowe takie jak Dzień Niepodległości-11 listopada, czy Święto Konstytucji-3 maja. Cieszę się, że mamy własne prawa zawarte w Konstytucji, że jesteśmy państwem niepodległym. Czczę Polskę i szanuję ją, ponieważ jestem katolikiem, a wiara katolicka nakazuje szanować swoją ojczyznę, miejsce swojego urodzenia.
W Polsce mieszka wielu obcokrajowców. Ludzie, którzy tu przyjechali, uważają również Polskę za swój kraj, ponieważ tu teraz mieszkają, założyli swoje rodziny i przywiązali się do nowej ojczyzny. Ich tradycje i kultura wzbogacają nasz kraj. Są oni obywatelami naszego państwa, a równocześnie zachowują pamięć o swych narodowych korzeniach. Mimo iż nie są Polakami od urodzenia, to jednak są Polakami, ponieważ czują się nimi. Obchodzą razem z nami nasze święta narodowe i szanują tradycje i symbole Polski. To, do jakiego narodu należymy, zależy nie tylko od tego, kim byli nasi dziadkowie i rodzice, ale także od nas samych.
Podobnie i Polacy rozproszeni po całym świecie uczą się nowego języka, ale nie zapominają także o dawnej ojczyźnie. |
